CHIANG MAI: Nocny Bazar, pad thai i plemię Hmong

Tym razem zacznę od jedzenia 🙂 Miejsce akcji: CHIANG MAI na północy Tajlandii. Miasto ponad 200-stu tysięczne, ale oczywiście przy 15-milionowym Bangkoku wygląda jak mała mieścinka. Spacerując główną ulicą Tha Phae, która z czasem zmienia się w Ratchdamnoen Road, trafiliśmy do stosunkowo eleganckiej (niech będzie: najbardziej eleganckiej, w jakiej byliśmy podczas dotychczasowego pobytu w Tajlandii:)) restauracji Eat, w hotelu U Chiang Mai.

Wybraliśmy troszkę klasycznie, troszkę nowości. Oczywiście Maks “zdecydował się” na ryż smażony z kurczakiem – do tego omlet, który jakoś średnio nam pasował do całości dania – jego obecność była raczej wynikiem nie dogadania się z panią kelnerką (do czego swoją drogą zdążyliśmy się już przyzwyczaić podczas komunikacji z Tajami). Nim przybył ryż, Maks posmakował w krewetkowych chipsach.

ryż smażony z kurczakiem w wersji bardziej eleganckiej

Ja również wybrałam klasycznie, czyli moje ulubione tajskie danie – Pad Thai. Tym razem również ciekawie podane – zamiast w omletowym zawiniątku, w jajecznej siateczce. Kiełki i orzeszki obok, więc można dawkować wedle uznania.

boski w smaku i pięknie podany

Łukasz testował miejscowe przysmaki: makaron jajeczny z kurczakiem w żółtym curry wraz z dodatkami do wyboru oraz klasycznie pikantną zupę z mlekiem kokosowym.

stir-fied egg noodle with chicken in yellow curry

zupa z mlekiem kokosowym

Smakowało wybornie. Oprócz głównej ulicy, chyba najwięcej restauracji można znaleźć na Charoen Rat, w okolicach Nawarat Bridge. My testowaliśmy The Good View, wieczorami niemal obleganą przez wylansowanych miejscowych. Smacznie, choć trochę zbyt tłoczno – gwar, długie czekanie, stolik w kącie, bo wszystkie inne zarezerwowane. Jeść lokalnie, ale w bardziej swojskiej atmosferze i za zdecydowanie niższą cenę (2-5 zł za danie) można na pewno podczas tzw. Nocnego Bazaru.

NOCNY BAZAR I CHIANG MAI 

Nocny Bazar to nasze najmilsze przeżycie w Chiang Mai. Od 18.00 ulica Chang Khlan zamienia się w jedno wielkie targowisko, które rozciąga się wzdłuż i wszerz. Do kupienia cała masa pamiątek, ubrań, lampek, koszulek czy czegokolwiek turysta sobie zażyczy. Dodatkowo, gdy ktoś potrafi się targować, ceny są baaaardzo przystępne, więc wróciliśmy z kilkoma zdobyczami. Podczas targu można zjeść pad thaia lub inne miejscowe smakołyki za wspomniane już 3 – 5 zł. Dla mężczyzn po babskich zakupach na bazarku, np. zawody tajskiego boksu Muay Thai. Jednak jak doniósł oglądający je Łukasz, nie wywarły na nim tak dużego wrażenia jak oczekiwał i sprawiały wrażenie nieco ustawionych pod turystów, ale zajrzeć na pewno warto zwłaszcza, że walki odbywają się na tej samej ulicy, co Night Bazaar.

Co robić w Chiang Mai w dzień? W mieście jest cała masa mniejszych i większych świątyń, które warto zobaczyć na czele z Wat Phra Singh i Wat Chiang Man... Spacer po mieście, świątyniach, miejscowym Chinatown (do Bangkoku się nie umywa) z przerwą na obiad zajął nam w zasadzie cały dzień…

Budda czy też “lala” w slangu Maksa

bajkowe zabudowania świątyni Wat Chiang Man

świątynie buddyjskie oczami najmłodszych podróżników

W przerwie można zatrzymać się na sok wyciskany czy wodę kokosową w jednej z knajpek, których w Chiang Mai nie brakuje.

kokosowy sok dla odbudowania sił

Nie brakuje również hoteli czy innych guesthouse’ów i chociaż miasto samo w sobie nie jest zbyt interesujące, to jest dobrym punktem wypadowym / noclegowym podczas dalszej podróży na północ czy zwiedzania okolicy.

My zajrzeliśmy do ulubionej świątyni mieszkańców miasta w Doi Suthep. Kilkanaście kilometrów od Chiang Mai, ale dojazd ostrymi serpentynami – więc przyznaję szczerze: ja w świątyni nie byłam, dogorywałam w samochodzie między złym samopoczuciem, a otępieniem spowodowanym przez Aviomarin. Ale Łukasz zadbał o materiał zdjęciowy…

Wat Phra That Doi Suthep

 

Od parkingu do świątyni trzeba się jeszcze trochę powspinać, bądź wjechać kolejką podobną do tej jeżdżącej na Gubałówce. Specyficzne miejsce na świątynię? Podobno w XIII wieku wybrał je słoń, który puszczony swobodnie z umocowaną na grzbiecie relikwią Buddy właśnie tam dotarł…powiem jedno: dziękuję, ale żeś sobie wybrał 😉

Dalej ruszyliśmy do wioski DOI PUI, gdzie znajduje się Muzeum Opium i można tam spotkać przedstawicieli plemienia Hmong. A co tu dużo mówić, zachęceni i zachwyceni Indianami Tzotzil w San Cristobal de las Casas w Meksyku, lubimy poznawać górskie plemiona, biorąc poprawkę na mniejszą lub większą komercyjność zjawisk temu poznawaniu towarzyszących.

W Tajlandii plemiona górskie stanowią jedynie 2% ludności, ale są niezwykle barwne i oczywiście chętnie odwiedzane. Hmong to druga najliczniejsza grupa (po Karenach), która liczy około 120 tys. osób. Większość to uciekinierzy z Laosu, którzy przybyli podczas trwającej tam wojny domowej w latach 50 -60. XX wieku.

Na trasie z Doi Suthep do Doi Pui trafimy na tabliczkę Hmong Village i tam skręcamy 🙂

starość i…

młodość lub nowy kolega Maksa

Fajnie pospacerować po wiosce, poprzyglądać się mieszkańcom, znów zakupić coś lokalnego…

zawiązać nowe przyjaźnie…

albo przynajmniej próbować je zawiązać 🙂

A na koniec troszkę “zasymilować się” z miejscową społecznością…

czyli jak dołączyłam do plemienia Hmong

Jeśli planujecie dalszą trasę do Chiang Rai, lepiej wybrać się do Doi Suthep i Doi Pui stosunkowo wcześnie. My jechaliśmy po zmroku i co tu dużo mówić, dla kierowcy nie była to przyjemna trasa: górskie serpentyny ciągnące się kilometrami mówią same za siebie….